Saturday, August 09, 2003
10/08/2003 Sydney, dúas do serán
Bueno, bueno, amiguitos. Parece que se acaba a viaxe. Hoxe ás 15:45 estarei "takeoffeando" e posiblemente dentro de catro horas xa estarei en Singapur e prometo non moverme do avión. Xa merquei tódolos regalos. Onte fun tomar algo con Manuel e a súa penhita. Moi majos, simpáticos, faladores, amables, atentos...En serio, caéronme moi ben. Vive cun colega de Betanzos, Pablo, que vinheron eles e outro colega máis. O colega, morrinhento, xa marchau ó primeiro mes. A eles lle roubaron, choveulles todo o primeiro mes, andan sen un peso pero para min están de putra madre. Ilegales completamente, porque non dan visa para traballar e tenhen que saír a Singapur dentro dun tempo, pero están xenial. Din eles que se non fora por unha xente que encontrararon xa se terían ido. Fillos de italianos e arxentinos, armenios, serbias...que tamén vinheron a saír, xente moi amable, si senhor. E están nun piso pequenísimo pero moi preto do centro. Que eu os vexo encantados, vaia. Pena de non contactalos antes, home. Ademais están nunhas clases gratis de inglés, que se me chego a enterar...Tomei varias cerves con eles, pero me tiven que ir para o Hostal porque xa agotara o cash todo. Moi divertido.
Conclusións: viviría tranquilamente en Brisbane e Sydney paréceme unha cidade fascinante. Quero vivir aquí e vouno tentar. Aínda que como digo sempre calquera sitio é bo mentras esteas con boa xente ó teu carón. Ese sitio pode ser Sydney. Polo menos é unha posibilidade. Haberá que seguir buscando.
Onte, a parte dos regalitos, merquei CDs cojonudos por mil pelas cada un (Bowie, Siouxsie, Goldie, Wonder...), o DVD da sexta tempada de Friends, un libro resume das oito primeiras tempadas dos Simpsons e unha biografía de Ian Curtis escrita pola súa muller (viúva, vaia). Consumismo, consumismo, lo sé y me odio. Non quero nin ve-la tarxeta. Prodúceme repugnancia.
Agora estou no aeroporto conectado nunhas conexións gratuitas que pon Samsung (gracias, Samsung) e a xente me está a mirar de forma "acaba ya, mamón) y a mi como que me da igual y como sigan a mi lado sentíndome carente de privacidade e agobiado vou seguir usando a Rede o tempo que me pete. Yo, es que ya no me dan miedo los foreigners. Eu sempre tan pail'an...no, esto se acabó. Soy un hombre de mundo.
Hala, nenos, saudádeme sempre que nos vexamos.
(Por certo, os que non víchedes os post anteriores ós publicados e tenhades algún interés, os anteriores están nos "Archives", aí a dereita) Moitos bicos.
Bueno, bueno, amiguitos. Parece que se acaba a viaxe. Hoxe ás 15:45 estarei "takeoffeando" e posiblemente dentro de catro horas xa estarei en Singapur e prometo non moverme do avión. Xa merquei tódolos regalos. Onte fun tomar algo con Manuel e a súa penhita. Moi majos, simpáticos, faladores, amables, atentos...En serio, caéronme moi ben. Vive cun colega de Betanzos, Pablo, que vinheron eles e outro colega máis. O colega, morrinhento, xa marchau ó primeiro mes. A eles lle roubaron, choveulles todo o primeiro mes, andan sen un peso pero para min están de putra madre. Ilegales completamente, porque non dan visa para traballar e tenhen que saír a Singapur dentro dun tempo, pero están xenial. Din eles que se non fora por unha xente que encontrararon xa se terían ido. Fillos de italianos e arxentinos, armenios, serbias...que tamén vinheron a saír, xente moi amable, si senhor. E están nun piso pequenísimo pero moi preto do centro. Que eu os vexo encantados, vaia. Pena de non contactalos antes, home. Ademais están nunhas clases gratis de inglés, que se me chego a enterar...Tomei varias cerves con eles, pero me tiven que ir para o Hostal porque xa agotara o cash todo. Moi divertido.
Conclusións: viviría tranquilamente en Brisbane e Sydney paréceme unha cidade fascinante. Quero vivir aquí e vouno tentar. Aínda que como digo sempre calquera sitio é bo mentras esteas con boa xente ó teu carón. Ese sitio pode ser Sydney. Polo menos é unha posibilidade. Haberá que seguir buscando.
Onte, a parte dos regalitos, merquei CDs cojonudos por mil pelas cada un (Bowie, Siouxsie, Goldie, Wonder...), o DVD da sexta tempada de Friends, un libro resume das oito primeiras tempadas dos Simpsons e unha biografía de Ian Curtis escrita pola súa muller (viúva, vaia). Consumismo, consumismo, lo sé y me odio. Non quero nin ve-la tarxeta. Prodúceme repugnancia.
Agora estou no aeroporto conectado nunhas conexións gratuitas que pon Samsung (gracias, Samsung) e a xente me está a mirar de forma "acaba ya, mamón) y a mi como que me da igual y como sigan a mi lado sentíndome carente de privacidade e agobiado vou seguir usando a Rede o tempo que me pete. Yo, es que ya no me dan miedo los foreigners. Eu sempre tan pail'an...no, esto se acabó. Soy un hombre de mundo.
Hala, nenos, saudádeme sempre que nos vexamos.
(Por certo, os que non víchedes os post anteriores ós publicados e tenhades algún interés, os anteriores están nos "Archives", aí a dereita) Moitos bicos.
Friday, August 08, 2003
09/08/2003 Sydney, nove da manhán.
Uiiiiiii! Que nervios!!!! Tenho que mercar tódolos regalos hoxe!!! Que stresssssss!
Vale, tranqui, merca catro cousas e ó carallo.
Bueno. Estou fatal de la muerte. Onte saín a tomar unhas cervexas a pisa-la noite de Sydney e, como facía un mes que non bebía, me emborrachei mogollón e estou fatal agora. Tenho resaca con tres pintas que me tomei. Lo peor! Fun con Fernando, o tío este de Navarra. Moi interesante o tío. Estivo tres anos en Guatemala de cooperante e o rapaz é orientador nun Insti. O tío volvía a Navarra os veráns cando estaba en Guatemala e aproveitaba para pasar en EE.UU. nalgunha escala. Foi a un concerto dos Grateful Dead en San Francisco. Ó tío lla suaba (e a min tamén) pero moitos matarían por ver un concerto dos Grateful en Frisco. Agora xa non poden, claro. Pois ó senhor colleuno a revolución zapatista cando empezaba e, claro, non se enteraba do que estaba a pasar, e o goberno difundía noticias para minimiza-lo rollo de que eran vascos que cooperaban en ONGs para comezar a revolta. Obviamente, o tío acojonado. As noticias que difundía o goberno mexicano procedían, mira ti, home, do ABC.
A cousa é que me emborrachei e agora estou breado. Onte despedinme do Parque Botánico de mis amores e das Rocks. Non sei se falei deste barrio, que está a carón do porto que son todas casas "antiguas" (a antiguedade australiana, xa sabedes) que se ían demoler nos '70 pero unha campanha cidadán o impediu (ou sexa, o Berbés de Vigo) E agora son todas casas pequenas ó lado de ranhaceos da hostia, co cal é bastante simpático. E ademais de despedirme das Rocks tamén descubrín novos sitios neste barrio, moi chulos, que me perdera as anteriores veces. Un paspán é o que son.
Onte púxenme a tentar merca-lo billete de bus de Barna a Vigo (horrible viaxe en bus, pero é que non hai tren) e odio Alsa. Menuda merda de páxina ten, joder. Mandeille tres mensaxes dicíndolle iso exactamente, que era unha merda de páxina, tan desesperado me puxeron. Os tíos contestáronme en plan "Gracias por su sugerencia. Será tramitada..." Babosos
Tamén fun nadar o kilómetro que agora nado e pasoume o de George nun capítulo de Seinfeld cando perde as gafas e se pelexa co mundo. Pois a min o mesmo. Perdín as gafas de nadar e eu todo jodido, volvín á piscina a ver se aínda estaba (non) e eu pensando "joder, que sempre me pasa isto a min e a xente, tamén, qué capulla..." Pois tínhaas no neceser. George tam'en as deixara enriba dun armario.
Comenteivos o dos DVD? Creo que non. Pois vou pillar DVD que estean subtitulados en ingl'es e en espanhol e a ver se as'i "improveo" o meu ingl'es de merda. A que 'e boa idea? Estou decidindo entre os de "Friends" e os dos "Simpson".
Hostias! Pillei o Che-rry Guevara. E est'a bo, eh? Gardei o envoltorio como ouro en pano. Xa volo ensinharei. Di algo as'i (non o tenho aqu'i e non me cordo moi ben) como "a cereixa loita co chocolate para a conquista de..." Cutre, cutre. "e como os demais Magnums (a min non me gustan particularmente) pero cunha especie de mermelada de cereixa que lle queda bastante ben.E falando de comer, mira ti que hai aqu'i unha cadea que anuncia bocadillos de alb'ondigas e a'inda non com'in un. P'odelo crer? Pois non me marcharei de aqu'i ata facelo.
E merquei unhas figurinhas dos Telenhecos, que a min sempre me gustaron moito. Recordo como momentos absolutamente felices os m'ercores cando tinha tres anos e os v'ia na minha casa antigua. Pero bueno, seguro que non era tan feliz, porque eu tendo a magnifica-los recordos e sempre penso que nese momento era moi feliz cando non era as'i, ou que non sufr'in para conseguir algo cando si que traballei a reo. E non me gusta nada iso, porque vou acabar sendo un vello que di que os tempos pasados foron sempre mellores e para nada, e ademais me parecer'ia bastante pat'etico pola minha parte.
Hala, un bico. Manh'an, a volta.
P.D. Unha cousas gracios'isima: xa sei porque me gusta tanto Tindersticks. Cales son as tres cousas que a min m'ais me gustan? Pois as portadas de Tindersticks tenhen esas tres cousas: A primeira en "Simple pleasure", a segunda en "Donkeys" e "Can our love..." e a terceira nos singles "Kathleen", "Sometimes it hurts", "City sickness" e nun directo no Bloomsbury Theatre.
Uiiiiiii! Que nervios!!!! Tenho que mercar tódolos regalos hoxe!!! Que stresssssss!
Vale, tranqui, merca catro cousas e ó carallo.
Bueno. Estou fatal de la muerte. Onte saín a tomar unhas cervexas a pisa-la noite de Sydney e, como facía un mes que non bebía, me emborrachei mogollón e estou fatal agora. Tenho resaca con tres pintas que me tomei. Lo peor! Fun con Fernando, o tío este de Navarra. Moi interesante o tío. Estivo tres anos en Guatemala de cooperante e o rapaz é orientador nun Insti. O tío volvía a Navarra os veráns cando estaba en Guatemala e aproveitaba para pasar en EE.UU. nalgunha escala. Foi a un concerto dos Grateful Dead en San Francisco. Ó tío lla suaba (e a min tamén) pero moitos matarían por ver un concerto dos Grateful en Frisco. Agora xa non poden, claro. Pois ó senhor colleuno a revolución zapatista cando empezaba e, claro, non se enteraba do que estaba a pasar, e o goberno difundía noticias para minimiza-lo rollo de que eran vascos que cooperaban en ONGs para comezar a revolta. Obviamente, o tío acojonado. As noticias que difundía o goberno mexicano procedían, mira ti, home, do ABC.
A cousa é que me emborrachei e agora estou breado. Onte despedinme do Parque Botánico de mis amores e das Rocks. Non sei se falei deste barrio, que está a carón do porto que son todas casas "antiguas" (a antiguedade australiana, xa sabedes) que se ían demoler nos '70 pero unha campanha cidadán o impediu (ou sexa, o Berbés de Vigo) E agora son todas casas pequenas ó lado de ranhaceos da hostia, co cal é bastante simpático. E ademais de despedirme das Rocks tamén descubrín novos sitios neste barrio, moi chulos, que me perdera as anteriores veces. Un paspán é o que son.
Onte púxenme a tentar merca-lo billete de bus de Barna a Vigo (horrible viaxe en bus, pero é que non hai tren) e odio Alsa. Menuda merda de páxina ten, joder. Mandeille tres mensaxes dicíndolle iso exactamente, que era unha merda de páxina, tan desesperado me puxeron. Os tíos contestáronme en plan "Gracias por su sugerencia. Será tramitada..." Babosos
Tamén fun nadar o kilómetro que agora nado e pasoume o de George nun capítulo de Seinfeld cando perde as gafas e se pelexa co mundo. Pois a min o mesmo. Perdín as gafas de nadar e eu todo jodido, volvín á piscina a ver se aínda estaba (non) e eu pensando "joder, que sempre me pasa isto a min e a xente, tamén, qué capulla..." Pois tínhaas no neceser. George tam'en as deixara enriba dun armario.
Comenteivos o dos DVD? Creo que non. Pois vou pillar DVD que estean subtitulados en ingl'es e en espanhol e a ver se as'i "improveo" o meu ingl'es de merda. A que 'e boa idea? Estou decidindo entre os de "Friends" e os dos "Simpson".
Hostias! Pillei o Che-rry Guevara. E est'a bo, eh? Gardei o envoltorio como ouro en pano. Xa volo ensinharei. Di algo as'i (non o tenho aqu'i e non me cordo moi ben) como "a cereixa loita co chocolate para a conquista de..." Cutre, cutre. "e como os demais Magnums (a min non me gustan particularmente) pero cunha especie de mermelada de cereixa que lle queda bastante ben.E falando de comer, mira ti que hai aqu'i unha cadea que anuncia bocadillos de alb'ondigas e a'inda non com'in un. P'odelo crer? Pois non me marcharei de aqu'i ata facelo.
E merquei unhas figurinhas dos Telenhecos, que a min sempre me gustaron moito. Recordo como momentos absolutamente felices os m'ercores cando tinha tres anos e os v'ia na minha casa antigua. Pero bueno, seguro que non era tan feliz, porque eu tendo a magnifica-los recordos e sempre penso que nese momento era moi feliz cando non era as'i, ou que non sufr'in para conseguir algo cando si que traballei a reo. E non me gusta nada iso, porque vou acabar sendo un vello que di que os tempos pasados foron sempre mellores e para nada, e ademais me parecer'ia bastante pat'etico pola minha parte.
Hala, un bico. Manh'an, a volta.
P.D. Unha cousas gracios'isima: xa sei porque me gusta tanto Tindersticks. Cales son as tres cousas que a min m'ais me gustan? Pois as portadas de Tindersticks tenhen esas tres cousas: A primeira en "Simple pleasure", a segunda en "Donkeys" e "Can our love..." e a terceira nos singles "Kathleen", "Sometimes it hurts", "City sickness" e nun directo no Bloomsbury Theatre.
Thursday, August 07, 2003
08-11-2003 Sydney, dez da manh'an.
D'ia marabilloso en Sydney. Pero bueno, xa nos acostumamos, non? Eu xa paso de dicir que fai un d'ia extraordinario en Sydney porque sempre o son. E claro que me digan "mira este pesado, que no hace m'as que hablar de lo maravilloso de Sydney". Vale, paro. A partir de agora s'o vou falar cando faga malo ou chova. Pero 'e imposible. Estamos en pleno inverno e eu vou pola r'ua en manga curta. Quero vivir nesta cidade. Antes de contarvos o que fixen onte, onte conheci'n o primeiro "com-estatriota" (non 'e compatriota, que non 'e do meu pa'is) da viaxe: un navarro ma-j'i-si-mo que est'a, o moi fillo de puta, facendo a volta o mundo. E eu vouna facer tam'en e xa me indicou como. Esta nun ano "selv'atico" e se pasou m'ais tempo do previsto en Sudam'erica e me dixo que fora a Arxentina, que 'e unha das viaxes que quer'ia eu facer, polo que xa sei o que vou facer para o ano. Non, no Nadal, que al'i 'e ver'an. Bueno, pois o t'io pasou sete meses en Sudam'erica e estivo agora en Nueva Zelanda. Que precioso, cun fr'io da hostia pero o t'io tivo moita sorte e non lle choveu. Alugou unha furgalla barat'isima e tira millas. E agora quere alugarse un coche para ir a Cairns pero non sabe se compartilo porque e a chavalada sabe Dios...Por que non atopar'ia eu a este t''io 'o chegar, conho?
A historia estaa facendo con "One World", que 'e unha especie de convenio entre empresas de aviaci'on e seg'un o n'umero de continentes tes unha tarifa. Total, que el se fai Sudam'erica, Ocean'ia, Asia e Europa por 2000 e pico euros. La polla!! E ten dezasete viaxes interiores nos continentes. Que cabr'on! Eu vou a empezar xa a planificar (si, planificar) as vacances do pr'oximo ano. O t'io parece que traballa (traballa? me parto) na educaci'on tam'en. Que stajanovistas somos los de educaci'on. Fernando se chama, que non o dixen.
Pois estaba na saa da TV e el veume a'i, cos meus ollos pechados e a frente enrugada tentando entende-lo libro de Palahniuk (que est'a moi ben, por certo) co meu diccionario de ingl'es-spanish (que est'a feito unha merda xa, por certo, que o vou tirar) e comezou a falarme. E estaba na minha habitaci'on tam'en. Na minha habita hai un thailand'es moi sonriente, que se parte el culo como todos los orientales. Creo que o desconecemento do ingl'es provoca a globalizaci'on da estupidez. Uns cremos que os outros son est'upidos. R'indose sempre, pero eu tam'en o fago cando non me entero de nada, as'i que deben pensar que os galegos son est'ipudos. Tam'en hai un xapone's que estudia en NZ e tam'en, se partiu o cu cando lle dixen que debe ser preciosa NZ, non? Vale, neno. O coreano que tam'en se r'ia xa marchou e, por certo, tinha un colega que estaba en Barcelona estudiando a Gaud'i, que os orientais flipan con el Gaud'i. A'inda que o indio de Melbourne non sab'ia quen era. Pero, sei eu quen construiu o Taj Mahal. Bueno, eu si. Pero o sabe o populacho? ('E broma, palurdos) O que quero dicir (estoume ponhendo serio) que damos por descontado que eles tenhen que saber a historia e a cultura de occidente cando n'os non temos nin idea do que pasa en India ou en China. Arrogancia occidental.
Onte saquei cartos no "HSBC". Si, o de Gescartera. Quedei co resguardo, non vaia ser que me tanguen. E vin un cap'itulo de Seinfeld na saa de TV, que eu me r'io cando sei que pasou algo simp'atico porque me conhezo os cap'itulos ou cando sae Kramer para parecer que me entero de todo.
Por cierto, que levo toda a viaxe buscando libros de Doctor en Alaska e s'o atopei as "Letters from Cicely". Non hai nada, vaia. O que hai, pero mogoll'on, 'e de "Buffy Cazavampiros" Os lo podeis creer? Menuda mierda pinchada en un palo!! Pero mogoll'on, estantes cheos.
Onte fun a Manly, como vos dixen, de relax total de la muerte. Lendo, paseando, vendo os surfistas (que desde que me salvaron a vida eu son pro-surfistas). Un solete fant'astico para estar en inverno (que pesado!! Si, que pasa?)
E tomeu unha comida xenial: sopa de tomate (tenho que aprender a facela) e unha ensalada c'esar exquisita. Vale, despois tomei un anaco de pizza porque quedei con fame, pero decid'in que o chegar vou ser vexetariano por fin. Ademais atopei algu'en que pensa coma min e sigue a minha mesma regla, que 'e Nacho Canue vos transcribo o que di:
Hace mucho que soy vegetariano, aunque coma carne a veces. Pero s'olo como carne cuando como fuera, nunca cuando estoy solo, o con mi novio, que no es muy de cocinar y siempre prepara ensaladas. Con esto de ser vegetariano te quedas siempre con hambre. A no ser que comas fuera. En restaurantes vegetarianos he probado tofu empanado, que estar'ia riqu'isimo, aunque una caca empanada estar'ia riqu'isima tambi'en, porque los empanados son lo mejor. Hay que empanarlo todo.
Que? O que sempre dixen eu. Se o di Canut, eu tam'en podo.
Ah! Vouvos contar, que me esquec'in no seu momento, o do billete de volta. T'inhao aberto e cando o quixen reservar (dise as'i) me fun eu, todo pizpireto y contento, 'o aeroporto. Vale. Chego e me mandan 'as oficinas da British. Subo e resulta que non o pod'ia facer al'i, que tinha que chamar a un n'umero. "Peeero, pero, non hai algu'en que poida falar en persoa?", dixen eu. Claro, maxin'ademe arranxando algo en ingl'es por tel'efono. Na vida. E o t'io (que se parec'ia mogoll'on a John Major): "No". No te creas que non lle puxen cara de desesperaci'on para que fixera algo m'ais. Case lle choraba. O t'io o que dixo foi "No. Telo que arranxar por tel'efono" Eu, claro, que non saio de aqu'i, xa ver'as. Xa estaba pensando e irme a Embaixada a Canberra ou a un restaurante espanhol cando me dixen: "Imos tentalo" Chamo e pregunto "Hai algu'en que saiba espanhol?" Me din que espere e eu xa todo happy-de-la-muerte ata que oio unha voz dicindo "Hola" coma se acabara de dicir "Tornero fresador", tanto esforzo parec'ia que lle costaba..."La cagamos", me dije. Pero nunha conversa spanglish total solucioneino e me fun a Qantas e a t'ia de Qantas (que tinha unha cara de corenta pero deb'ia ter sesenta polas mans, que os liftings me los conozco yo) me deu xa os papeles. Sent'inme exhultante! Solucionei algo por tel'efono. Con trampilla, pero...
Bueno, que me vou 'o Parque Bot'anico, que tenho que mercar alg'uns regalinhos. Ah! Onte contactei co colega de Gin'es. O t'io contestou o tel'efono "Hola", en espanhol "Ti, que, que aprendan eles, non?" Que cachondo. O s'abado imos tomar unhas garimbas.
E fixen 20 largos na piscina. Que pedazo animal: 1 kil'ometro. Mi primer kil'ometro, chispas!
Curiosidade xenial. Onte fun 'o diccionario a ver se se pod'ia escribir madalena (non) e entereime de porqu'e se chaman magdalenas: parece que 'e porque parece que choran despois de mollalas en leite. A que 'e bonito? Que vos dean, que non tedes sensibilidade ningunha.
Non quero pechar este "post" sen un minuto de silencio por Garc'ia-Sabell. Descanse en paz.
D'ia marabilloso en Sydney. Pero bueno, xa nos acostumamos, non? Eu xa paso de dicir que fai un d'ia extraordinario en Sydney porque sempre o son. E claro que me digan "mira este pesado, que no hace m'as que hablar de lo maravilloso de Sydney". Vale, paro. A partir de agora s'o vou falar cando faga malo ou chova. Pero 'e imposible. Estamos en pleno inverno e eu vou pola r'ua en manga curta. Quero vivir nesta cidade. Antes de contarvos o que fixen onte, onte conheci'n o primeiro "com-estatriota" (non 'e compatriota, que non 'e do meu pa'is) da viaxe: un navarro ma-j'i-si-mo que est'a, o moi fillo de puta, facendo a volta o mundo. E eu vouna facer tam'en e xa me indicou como. Esta nun ano "selv'atico" e se pasou m'ais tempo do previsto en Sudam'erica e me dixo que fora a Arxentina, que 'e unha das viaxes que quer'ia eu facer, polo que xa sei o que vou facer para o ano. Non, no Nadal, que al'i 'e ver'an. Bueno, pois o t'io pasou sete meses en Sudam'erica e estivo agora en Nueva Zelanda. Que precioso, cun fr'io da hostia pero o t'io tivo moita sorte e non lle choveu. Alugou unha furgalla barat'isima e tira millas. E agora quere alugarse un coche para ir a Cairns pero non sabe se compartilo porque e a chavalada sabe Dios...Por que non atopar'ia eu a este t''io 'o chegar, conho?
A historia estaa facendo con "One World", que 'e unha especie de convenio entre empresas de aviaci'on e seg'un o n'umero de continentes tes unha tarifa. Total, que el se fai Sudam'erica, Ocean'ia, Asia e Europa por 2000 e pico euros. La polla!! E ten dezasete viaxes interiores nos continentes. Que cabr'on! Eu vou a empezar xa a planificar (si, planificar) as vacances do pr'oximo ano. O t'io parece que traballa (traballa? me parto) na educaci'on tam'en. Que stajanovistas somos los de educaci'on. Fernando se chama, que non o dixen.
Pois estaba na saa da TV e el veume a'i, cos meus ollos pechados e a frente enrugada tentando entende-lo libro de Palahniuk (que est'a moi ben, por certo) co meu diccionario de ingl'es-spanish (que est'a feito unha merda xa, por certo, que o vou tirar) e comezou a falarme. E estaba na minha habitaci'on tam'en. Na minha habita hai un thailand'es moi sonriente, que se parte el culo como todos los orientales. Creo que o desconecemento do ingl'es provoca a globalizaci'on da estupidez. Uns cremos que os outros son est'upidos. R'indose sempre, pero eu tam'en o fago cando non me entero de nada, as'i que deben pensar que os galegos son est'ipudos. Tam'en hai un xapone's que estudia en NZ e tam'en, se partiu o cu cando lle dixen que debe ser preciosa NZ, non? Vale, neno. O coreano que tam'en se r'ia xa marchou e, por certo, tinha un colega que estaba en Barcelona estudiando a Gaud'i, que os orientais flipan con el Gaud'i. A'inda que o indio de Melbourne non sab'ia quen era. Pero, sei eu quen construiu o Taj Mahal. Bueno, eu si. Pero o sabe o populacho? ('E broma, palurdos) O que quero dicir (estoume ponhendo serio) que damos por descontado que eles tenhen que saber a historia e a cultura de occidente cando n'os non temos nin idea do que pasa en India ou en China. Arrogancia occidental.
Onte saquei cartos no "HSBC". Si, o de Gescartera. Quedei co resguardo, non vaia ser que me tanguen. E vin un cap'itulo de Seinfeld na saa de TV, que eu me r'io cando sei que pasou algo simp'atico porque me conhezo os cap'itulos ou cando sae Kramer para parecer que me entero de todo.
Por cierto, que levo toda a viaxe buscando libros de Doctor en Alaska e s'o atopei as "Letters from Cicely". Non hai nada, vaia. O que hai, pero mogoll'on, 'e de "Buffy Cazavampiros" Os lo podeis creer? Menuda mierda pinchada en un palo!! Pero mogoll'on, estantes cheos.
Onte fun a Manly, como vos dixen, de relax total de la muerte. Lendo, paseando, vendo os surfistas (que desde que me salvaron a vida eu son pro-surfistas). Un solete fant'astico para estar en inverno (que pesado!! Si, que pasa?)
E tomeu unha comida xenial: sopa de tomate (tenho que aprender a facela) e unha ensalada c'esar exquisita. Vale, despois tomei un anaco de pizza porque quedei con fame, pero decid'in que o chegar vou ser vexetariano por fin. Ademais atopei algu'en que pensa coma min e sigue a minha mesma regla, que 'e Nacho Canue vos transcribo o que di:
Hace mucho que soy vegetariano, aunque coma carne a veces. Pero s'olo como carne cuando como fuera, nunca cuando estoy solo, o con mi novio, que no es muy de cocinar y siempre prepara ensaladas. Con esto de ser vegetariano te quedas siempre con hambre. A no ser que comas fuera. En restaurantes vegetarianos he probado tofu empanado, que estar'ia riqu'isimo, aunque una caca empanada estar'ia riqu'isima tambi'en, porque los empanados son lo mejor. Hay que empanarlo todo.
Que? O que sempre dixen eu. Se o di Canut, eu tam'en podo.
Ah! Vouvos contar, que me esquec'in no seu momento, o do billete de volta. T'inhao aberto e cando o quixen reservar (dise as'i) me fun eu, todo pizpireto y contento, 'o aeroporto. Vale. Chego e me mandan 'as oficinas da British. Subo e resulta que non o pod'ia facer al'i, que tinha que chamar a un n'umero. "Peeero, pero, non hai algu'en que poida falar en persoa?", dixen eu. Claro, maxin'ademe arranxando algo en ingl'es por tel'efono. Na vida. E o t'io (que se parec'ia mogoll'on a John Major): "No". No te creas que non lle puxen cara de desesperaci'on para que fixera algo m'ais. Case lle choraba. O t'io o que dixo foi "No. Telo que arranxar por tel'efono" Eu, claro, que non saio de aqu'i, xa ver'as. Xa estaba pensando e irme a Embaixada a Canberra ou a un restaurante espanhol cando me dixen: "Imos tentalo" Chamo e pregunto "Hai algu'en que saiba espanhol?" Me din que espere e eu xa todo happy-de-la-muerte ata que oio unha voz dicindo "Hola" coma se acabara de dicir "Tornero fresador", tanto esforzo parec'ia que lle costaba..."La cagamos", me dije. Pero nunha conversa spanglish total solucioneino e me fun a Qantas e a t'ia de Qantas (que tinha unha cara de corenta pero deb'ia ter sesenta polas mans, que os liftings me los conozco yo) me deu xa os papeles. Sent'inme exhultante! Solucionei algo por tel'efono. Con trampilla, pero...
Bueno, que me vou 'o Parque Bot'anico, que tenho que mercar alg'uns regalinhos. Ah! Onte contactei co colega de Gin'es. O t'io contestou o tel'efono "Hola", en espanhol "Ti, que, que aprendan eles, non?" Que cachondo. O s'abado imos tomar unhas garimbas.
E fixen 20 largos na piscina. Que pedazo animal: 1 kil'ometro. Mi primer kil'ometro, chispas!
Curiosidade xenial. Onte fun 'o diccionario a ver se se pod'ia escribir madalena (non) e entereime de porqu'e se chaman magdalenas: parece que 'e porque parece que choran despois de mollalas en leite. A que 'e bonito? Que vos dean, que non tedes sensibilidade ningunha.
Non quero pechar este "post" sen un minuto de silencio por Garc'ia-Sabell. Descanse en paz.
Wednesday, August 06, 2003
7-08-2003 Sydney, nove e media da manh'an.
'Erguese outro d'ia fant'astico en Sydney. Acord'adevos que vos deixaba antesdonte pola noite chovendo? Nada, catro gotas. Amaneceu brillante e despexado. Hoxe tam'en.
Onte fun a Bondi Beach. Que? Que non sabedes o que 'e? A cuna do surf, t'ios. Bondi Beach. A verdade 'e que 'e unha praia coma Riazor (sen os edificios alt'isimos que ten a corunhesa) pero como est'a cerca de Sydney a xente aproveita. Hab'ia unha recua de surfistas considerable. As olas eran coma as de Patos pero a'i estaban os t'ios, espera que te espera. Eu, particularmente, pasei un mediod'ia delicioso al'i, lendo e co sol, sen moito calor, simplemente o necesario. E que aqu'i a xente vai na cidade en gab'an e tapabocas, non vos creades. Menuda merdinha son estes de Sydney. B'aixalles a temperatura de vinte graos e ch'amanlle inverno.
A otra cosa, mariposa. Me est'an empezando a molar las orientales. Si, si. Hai moita chunga pero a mogoll'on canhonazos. Eu que cr'ia que non ir'ia nunca a Xap'on por ese motivo. Pr'oximo viaxe: Xap'on.
Onte l'ia nunha gaceta cultural (para aparentar) de Sydney que van tocar aqu'i Veruca Salt (mira ti, eu que pensara que morreran xa ou que eran nais de mil fillos ou que se convertiran en cristianas renacidas) e fac'ianlle unha entrevista. Parece que tiveron moitos problemas durante estes anos e tal. Pois a cousa 'e que o entrevistador di: "Como dic'ia Nietzsche: o que non te mata farache m'ais forte" Joder, iso dic'iao a minha avoa e non a estudiamos en Selectivo. O que non mata enghorda, non? A partir de agora eu vou dicir frases e vou citar a un personaxe cultureta para que parece tinguido de intelectualidade o meu discurso.
Onte volv'in o indio (Cocina do Norte de India, non vos creades que vou a un Mac Apu calquera) e o t'io xa nin me preguntou de onde era. O t'io preguntoume de que cidade. O t'io pensaba que era indio. "Pola apariencia", dic'ia. Me mola mi look cosmopolita. Tanto me confunden cun moro, cun indio, cun xitano...(que xa mo dixeron, eh?) Vou ir a un restaurante escandinavo, a ver se cola.
Bueno. Vos dic'ia que 'ia ir 'o de Blondie. Sabedes cantos anos ten Deborah Harry? 58!!! Joder, sae na de Coixet "Mi vida sin mi" facendo de avoa, pero que tivera 58...M'ais ca minha nai, conho. Pero cantos anos tinha cando tocaban en serio? Xa deb'ia andar nos 35. Creo que deb'in 'o de Evan Dando. Ademais seica non toca Chris Stein, que era o membro fundador. Problemas familiares. Estos indie-punks xa non son o que eran. Por certo. Anuncian (na tele e la pesca) o que chaman o concerto do Milenio (como Paco, mira ti; xa vos dixen que 'os australianos lles gustaba isto de dar nomes grandilocuentes a todo) un concerto que re'une "estrelas dos oitenta": Kim Wilde, Paul Young, Human League (era necesario caer tan baixo?) e, tach'an!, Belinda Carlisle!!! Se estivera aqu'i 'ia a velos. O do Milenio debe ser pola suma das idades de t'odolos participantes.
Pois entre lusco e fusco (por certo, fant'astico, cunha gradaci'on de tonalidades desde o branco ata o azul escuro) funme polo barrio "lumpen" de Sydney, que est'a, como non, preto de Oxford Street (o barrio gay, que non vos enterades de nada, joder). Xa fora 'o chegar en xullo pero me deu un pouco de canguele. Agora non. As r'uas son minhas, como dic'ia Fraga, e a cidade xa non me da medo. Moito ne'on e iso. E as prostis non me abordaban. Isto xa me empeza a parecer mal. Que non tenha 'exito coas mulleres, pase, pero que nin as prostis me ataquen xa o tomo como algo personal. Os outros t'ios si que lles atacaban. Creo que tenho que cambia-la minha pinta de gay.
Unha cousa que me tinha estranhado: aqu'i hab'ia moito rollo con Oz e non sei que. E dinme conta o outro d'ia. De Australia abrevian a aussie e de a'i a Oz. Que cachondos! G'ustame o de abreviar. Hai un barrio que 'e Parramata que aqu'i dinlle P'mata. Podemos face-lo mesmo nos con P'edra. E queda ben, verdade?
Hoxe creo que vou ir no vapor algures. Primeiro vou almorzar ben, que un non se vai estresar, non.
Bueno, como dic'ia Cesare Pavese cando 'ia para as colinas de Liguria 'os seus colegas de Tur'in, "a'i vos quedades". Bicos.
P.D. Me cooooorro!!! Soy adivino, penha. Acabao de le-lo diario de Canut e disque recibiu a revista Zero e que a nova moza de Ricky Martin xa o fora de Miguel Bose. E di o Canut: "En fin, no comento nada". Que gracioso, conho.
'Erguese outro d'ia fant'astico en Sydney. Acord'adevos que vos deixaba antesdonte pola noite chovendo? Nada, catro gotas. Amaneceu brillante e despexado. Hoxe tam'en.
Onte fun a Bondi Beach. Que? Que non sabedes o que 'e? A cuna do surf, t'ios. Bondi Beach. A verdade 'e que 'e unha praia coma Riazor (sen os edificios alt'isimos que ten a corunhesa) pero como est'a cerca de Sydney a xente aproveita. Hab'ia unha recua de surfistas considerable. As olas eran coma as de Patos pero a'i estaban os t'ios, espera que te espera. Eu, particularmente, pasei un mediod'ia delicioso al'i, lendo e co sol, sen moito calor, simplemente o necesario. E que aqu'i a xente vai na cidade en gab'an e tapabocas, non vos creades. Menuda merdinha son estes de Sydney. B'aixalles a temperatura de vinte graos e ch'amanlle inverno.
A otra cosa, mariposa. Me est'an empezando a molar las orientales. Si, si. Hai moita chunga pero a mogoll'on canhonazos. Eu que cr'ia que non ir'ia nunca a Xap'on por ese motivo. Pr'oximo viaxe: Xap'on.
Onte l'ia nunha gaceta cultural (para aparentar) de Sydney que van tocar aqu'i Veruca Salt (mira ti, eu que pensara que morreran xa ou que eran nais de mil fillos ou que se convertiran en cristianas renacidas) e fac'ianlle unha entrevista. Parece que tiveron moitos problemas durante estes anos e tal. Pois a cousa 'e que o entrevistador di: "Como dic'ia Nietzsche: o que non te mata farache m'ais forte" Joder, iso dic'iao a minha avoa e non a estudiamos en Selectivo. O que non mata enghorda, non? A partir de agora eu vou dicir frases e vou citar a un personaxe cultureta para que parece tinguido de intelectualidade o meu discurso.
Onte volv'in o indio (Cocina do Norte de India, non vos creades que vou a un Mac Apu calquera) e o t'io xa nin me preguntou de onde era. O t'io preguntoume de que cidade. O t'io pensaba que era indio. "Pola apariencia", dic'ia. Me mola mi look cosmopolita. Tanto me confunden cun moro, cun indio, cun xitano...(que xa mo dixeron, eh?) Vou ir a un restaurante escandinavo, a ver se cola.
Bueno. Vos dic'ia que 'ia ir 'o de Blondie. Sabedes cantos anos ten Deborah Harry? 58!!! Joder, sae na de Coixet "Mi vida sin mi" facendo de avoa, pero que tivera 58...M'ais ca minha nai, conho. Pero cantos anos tinha cando tocaban en serio? Xa deb'ia andar nos 35. Creo que deb'in 'o de Evan Dando. Ademais seica non toca Chris Stein, que era o membro fundador. Problemas familiares. Estos indie-punks xa non son o que eran. Por certo. Anuncian (na tele e la pesca) o que chaman o concerto do Milenio (como Paco, mira ti; xa vos dixen que 'os australianos lles gustaba isto de dar nomes grandilocuentes a todo) un concerto que re'une "estrelas dos oitenta": Kim Wilde, Paul Young, Human League (era necesario caer tan baixo?) e, tach'an!, Belinda Carlisle!!! Se estivera aqu'i 'ia a velos. O do Milenio debe ser pola suma das idades de t'odolos participantes.
Pois entre lusco e fusco (por certo, fant'astico, cunha gradaci'on de tonalidades desde o branco ata o azul escuro) funme polo barrio "lumpen" de Sydney, que est'a, como non, preto de Oxford Street (o barrio gay, que non vos enterades de nada, joder). Xa fora 'o chegar en xullo pero me deu un pouco de canguele. Agora non. As r'uas son minhas, como dic'ia Fraga, e a cidade xa non me da medo. Moito ne'on e iso. E as prostis non me abordaban. Isto xa me empeza a parecer mal. Que non tenha 'exito coas mulleres, pase, pero que nin as prostis me ataquen xa o tomo como algo personal. Os outros t'ios si que lles atacaban. Creo que tenho que cambia-la minha pinta de gay.
Unha cousa que me tinha estranhado: aqu'i hab'ia moito rollo con Oz e non sei que. E dinme conta o outro d'ia. De Australia abrevian a aussie e de a'i a Oz. Que cachondos! G'ustame o de abreviar. Hai un barrio que 'e Parramata que aqu'i dinlle P'mata. Podemos face-lo mesmo nos con P'edra. E queda ben, verdade?
Hoxe creo que vou ir no vapor algures. Primeiro vou almorzar ben, que un non se vai estresar, non.
Bueno, como dic'ia Cesare Pavese cando 'ia para as colinas de Liguria 'os seus colegas de Tur'in, "a'i vos quedades". Bicos.
P.D. Me cooooorro!!! Soy adivino, penha. Acabao de le-lo diario de Canut e disque recibiu a revista Zero e que a nova moza de Ricky Martin xa o fora de Miguel Bose. E di o Canut: "En fin, no comento nada". Que gracioso, conho.
Tuesday, August 05, 2003
5 de agosto de 2.002 Sydney, dez da noite.
Ola, radiola.
Joder, est'a chovendo en Sydney! Que pasote, macho! Metinme no Hostal a face-la colada e saio e cambiou o tempo totalmente. Maxino que ser'a unha nubinha. Maxino e espero porque se non...Outra semana como a de Melbourne e morro de morte natural.
Hoxe baixei de Katoomba ata Sydney. D'uas horas, esta vez completamente en tren. Non me espertei moi cedo. Aproveitei o check-out ata as 'ultimas. Hai que amortizar. Como tiven problemas o outro d'ia fun para a estaci'on sen saber cando coll'ia o tren e tiven que esperar tres cuartos de hora. Non 'e moito, pero hab'ia xente tan fea na s'aa de espera que tiven que sa'ir a espera-lo tren f'ora, 'o fr'io, que se non morr'ia. E todos vest'ian chandal e tenis. Un pesadelo, vaia.
D'uas horas de viaxe, 'o lado dunha parella (tam'en guapos de carallo) que el l'ia unha revista de coches (pero hai quen as lea, polo amor de Dios) e ela unha de cotilleos. E non eran vellos. Quero dicir que non era a cousa da costume. Non pod'ian pararse a preguntarse "que conho estou a facer con este/a t'io/a?" El despois cansou da revista e colleu un libro sobre o 11 de septembro, co cal as minhas veas latexaban para deixar sa'i-lo sangue.
A cousa 'e que estaba eu canso de carallo. Pero canso de verdade. Agora moit'isimo m'ais. Tenho os tend'ons...Xa non tenho dezaoito para andar con esas toler'ias.
Pois cheguei a Sydney e me sent'ia verdadeiramente mal e a cousa empeorou cando na habitaci'on estaba todo por a'i 'o chou. Coma a minha habitaci'on, diredes e teredes raz'ons, pero 'e que as minhas cousas non me molestan e as das demais si, mira ti que cousas tenho. Estou cunha chea de ingleses e un coreano, moi simp'atico se se lle entende. Ou sexa, polo menos se ri, quero dicir. 'E algo que boto en falta neste hostais. A xente non sa'uda 'o entrar e iso ponme dos nervios. O outro d'ia d'ixenlle a un t'io d'uas veces "Hello", a segunda xa cun tono de enfado total. E o t'io xa me dixera "Hello", s'o que eu non o o'ira. Palo total.
Despois de chegar funme 'o Aquarium de Sydney. Vin a Flip, que 'e un pinguino (con di'erese) que parece que 'e moi famoso porque lle falta unha 'a. Que paveros os pinguinos (con...). Brincaban e nadaban como se estiveran no oc'eano. A verdade 'e que Flip parec'ia o m'ais parvo de todos. Pobrinho. Vin tam'en un ornitorrinco. T'inhanlle unha especie de presa moi axeitadinha para el, pero el escond'iase. E vin crocodilos (tres metros de bicho nun estanque de un metro, m'ais ou menos) e sapoconchos e tibur'ons tigre (pas'andote por enriba, que pasote, t'io) e focas e mantas e angu'ias e.....moitas cousas.
O da entrada foi ben pavero. 'Ia eu pensando nos cartos en moeda que me quedaban e en que non quer'ia sacar m'ais, polo que tinha que paga-lo Hostal con tarxeta e a ver que pod'ia m'ais...e dixen, bah, a entrada do Aquarium non, que total son 4 d'olares. E segu'ia pensando e cando me deron a volta vexo que eran 24 d'olares! Co que a tomar polo c'u os meus c'alculos. En resume, que por d'uas mil pelas ide o da Corunha que Paco lo tiene fet'en y no te entra una m'isera galleta de chapapote y pod'eis ver todos los peces que quer'ais, que los puso all'i Paco personalmente.
Pois, como non, fun a piscina e incrementei, a pesar do meu cansazo, nunha volta m'ais: 13. Que machote!
Fun a comer a un indio e com'in de puta madre pero sudei como un porco, en serio. Suaba gotas. Entre o picor e o quente que estaba o local morr'ia. Pero manh'an volvo, que me molou o curry.
E agora coa chuvia xa se me joderon os plans. Tinha pensado ir 'a costa, pero a ver...Bueno, non nos impacientemos. Imos ver que pasa, que seguro manh'an mellora.
Unha cousa: aqu'i cando che pregunta onde es e eu respondo "de Spain, m'ais ou menos" (e que 'o principio dic'ia Galicia pero la people non se enteraba; acabei por desistir) a xente te di "De Barcelona?" Sistematicamente. 'E curioso. Debe ser unha especie de irmandade ol'impica.
Outra cousa que vos ides cagar por la pata pa'bajo: buscando un xeado para o postre atopei un que era "Guevara Che-rry" e co dibuxo do Che!!!! En serio, e era un Magnum. O Che xa definitivamente se convirtiu no que todos pensabamos: un obxecto de consumo m'ais. Levarei un envoltorio para que non o crea. seguro que est'a bo. Probareino e d'igovolo.
Ah! E como acabei co de Kureishi merquei o novo de Chuck Palahniuk. "Lullaby", a ver que tal, que me ten moi boa pinta. E de m'usica estou con For Stars. Gran grupo e gran voz, o t'io. Xa vos direi canci'ons para baixar.
Bicos, que morro co sono.
Ola, radiola.
Joder, est'a chovendo en Sydney! Que pasote, macho! Metinme no Hostal a face-la colada e saio e cambiou o tempo totalmente. Maxino que ser'a unha nubinha. Maxino e espero porque se non...Outra semana como a de Melbourne e morro de morte natural.
Hoxe baixei de Katoomba ata Sydney. D'uas horas, esta vez completamente en tren. Non me espertei moi cedo. Aproveitei o check-out ata as 'ultimas. Hai que amortizar. Como tiven problemas o outro d'ia fun para a estaci'on sen saber cando coll'ia o tren e tiven que esperar tres cuartos de hora. Non 'e moito, pero hab'ia xente tan fea na s'aa de espera que tiven que sa'ir a espera-lo tren f'ora, 'o fr'io, que se non morr'ia. E todos vest'ian chandal e tenis. Un pesadelo, vaia.
D'uas horas de viaxe, 'o lado dunha parella (tam'en guapos de carallo) que el l'ia unha revista de coches (pero hai quen as lea, polo amor de Dios) e ela unha de cotilleos. E non eran vellos. Quero dicir que non era a cousa da costume. Non pod'ian pararse a preguntarse "que conho estou a facer con este/a t'io/a?" El despois cansou da revista e colleu un libro sobre o 11 de septembro, co cal as minhas veas latexaban para deixar sa'i-lo sangue.
A cousa 'e que estaba eu canso de carallo. Pero canso de verdade. Agora moit'isimo m'ais. Tenho os tend'ons...Xa non tenho dezaoito para andar con esas toler'ias.
Pois cheguei a Sydney e me sent'ia verdadeiramente mal e a cousa empeorou cando na habitaci'on estaba todo por a'i 'o chou. Coma a minha habitaci'on, diredes e teredes raz'ons, pero 'e que as minhas cousas non me molestan e as das demais si, mira ti que cousas tenho. Estou cunha chea de ingleses e un coreano, moi simp'atico se se lle entende. Ou sexa, polo menos se ri, quero dicir. 'E algo que boto en falta neste hostais. A xente non sa'uda 'o entrar e iso ponme dos nervios. O outro d'ia d'ixenlle a un t'io d'uas veces "Hello", a segunda xa cun tono de enfado total. E o t'io xa me dixera "Hello", s'o que eu non o o'ira. Palo total.
Despois de chegar funme 'o Aquarium de Sydney. Vin a Flip, que 'e un pinguino (con di'erese) que parece que 'e moi famoso porque lle falta unha 'a. Que paveros os pinguinos (con...). Brincaban e nadaban como se estiveran no oc'eano. A verdade 'e que Flip parec'ia o m'ais parvo de todos. Pobrinho. Vin tam'en un ornitorrinco. T'inhanlle unha especie de presa moi axeitadinha para el, pero el escond'iase. E vin crocodilos (tres metros de bicho nun estanque de un metro, m'ais ou menos) e sapoconchos e tibur'ons tigre (pas'andote por enriba, que pasote, t'io) e focas e mantas e angu'ias e.....moitas cousas.
O da entrada foi ben pavero. 'Ia eu pensando nos cartos en moeda que me quedaban e en que non quer'ia sacar m'ais, polo que tinha que paga-lo Hostal con tarxeta e a ver que pod'ia m'ais...e dixen, bah, a entrada do Aquarium non, que total son 4 d'olares. E segu'ia pensando e cando me deron a volta vexo que eran 24 d'olares! Co que a tomar polo c'u os meus c'alculos. En resume, que por d'uas mil pelas ide o da Corunha que Paco lo tiene fet'en y no te entra una m'isera galleta de chapapote y pod'eis ver todos los peces que quer'ais, que los puso all'i Paco personalmente.
Pois, como non, fun a piscina e incrementei, a pesar do meu cansazo, nunha volta m'ais: 13. Que machote!
Fun a comer a un indio e com'in de puta madre pero sudei como un porco, en serio. Suaba gotas. Entre o picor e o quente que estaba o local morr'ia. Pero manh'an volvo, que me molou o curry.
E agora coa chuvia xa se me joderon os plans. Tinha pensado ir 'a costa, pero a ver...Bueno, non nos impacientemos. Imos ver que pasa, que seguro manh'an mellora.
Unha cousa: aqu'i cando che pregunta onde es e eu respondo "de Spain, m'ais ou menos" (e que 'o principio dic'ia Galicia pero la people non se enteraba; acabei por desistir) a xente te di "De Barcelona?" Sistematicamente. 'E curioso. Debe ser unha especie de irmandade ol'impica.
Outra cousa que vos ides cagar por la pata pa'bajo: buscando un xeado para o postre atopei un que era "Guevara Che-rry" e co dibuxo do Che!!!! En serio, e era un Magnum. O Che xa definitivamente se convirtiu no que todos pensabamos: un obxecto de consumo m'ais. Levarei un envoltorio para que non o crea. seguro que est'a bo. Probareino e d'igovolo.
Ah! E como acabei co de Kureishi merquei o novo de Chuck Palahniuk. "Lullaby", a ver que tal, que me ten moi boa pinta. E de m'usica estou con For Stars. Gran grupo e gran voz, o t'io. Xa vos direi canci'ons para baixar.
Bicos, que morro co sono.
Monday, August 04, 2003
4-08-2003 Katoomba, oito da noite.
Estou escoitando 'os Four Tops. Que fant'asticos! "Non o podo evitar: 'amote e a ningu'en m'ais" Se salen.
Vale. Me molou mogoll'on o d'ia de hoxe. G'ustame estes d'ias que vas a toda hostia, parece que nada te da tempo e acabas od'ia derreado. Sempre que te esteas a divertir, claro. Que fixen? Pois primeiramente almorzar como Dios manda, cunha "slice" de tartas de aqu'i (que son super-fan'atico-de-la-muerte) e un "expresso" que son unha puta merda. Prepararado, Daniel? Como un tigre estou. Pois venha, a explora-lo Parque Nacional das Montanhas Azuis. Describ'amola: 'e unha especie de depresi'on enorme feita coa erosi'on dos r'ios e toooooooda rodeada de cant'is da hostia e toooooooda chea de vexetaci'on. Katoomba est'a a car'on dunha beira dun cantil. A cousa 'e ir bordeando os cant'is, baixando ata chegar abaixo e despois seguir ata os montes de enfrente. Baixando vas vendo unha fervenza toch'isima e abaixo tes unha visi'on cinco estrelas.
Eu fun 'o Ruined Castle, que, efectivamente, de lonxe parece un castelo en ruinas. A verdade 'e que andei de carallo. Sete horas. E a maior parte do tempo sen ver a ningu'en, que 'o principio me molaba mogoll'on pero despois me entrou o acojone: "E se non 'e por aqu'i?" "Australia ten as serpes m'ais velenosas do mundo Se me sae algunha, que lle digo, que non son de aqu'i?" Claro, empecei a emparanoiarme porque no Hostal tesque escribi-lo sitio onde vas e tachar 'o chegar. Iso'eque ten pasado anteriormente, joder. "Yo me vuelvo", me dije. Pero ent'on vin para a minha mochila e vin escrito: "Coronel Tapioca" E volvinme dicir: "El non o far'ia" E co calor do coraz'on que me deu o Coronel segu'in adiante, coma se fose un Alvares de Cabral ou un Bartolme Dias. Home, que?
Vale, segu'in adiante e cheguei despois de aburrirme un chisco candoxa me aclimatei. E que a min isto do montanhismo, mira, me parece una puta mierda. Si, sub'in arriba e fixen fotos cojonudas, pero que m'ais? Tanto andar para esto? Desde Katoomba veseo mesmo con outra perspectiva. Pero bueno, o caminho foi baixo eucaliptos, banksias, fentos arb'oreos e cantos de paxaros e si, moi bonito, gustoume. Descubr'in que hai un paxaro que debe se-lo paxaro m'ais conhazo da historia. A cacat'ua branca, moi bonita pero se tentades face-lo ruido m'ais molesto que poidades, o m'ais alto que poidades e durante tanto tempo que vos aburrades a v'os mesmos, nin as'i superaredes 'a cacat'ua branca. Exterminaci'on xa!! E ademais vive nas cidades tam'en. Pero hai paxaros preciosos, cun colorido brutal e haiun que canta coma un gato. 'E coma unha pega, pero me mola. Es mi prefe.
Pois iso, que cheguei, fixen que me fac'ia moita ilusi'on (merda, tinha pensado deixar un euro nalgunha ranura pero esquecinme co acojone do vento que fac'ia hai arriba e coapreocupaci'on de senon pod'ia baixar, porque tiven que gatenhar), tomei d'uas bananas (en Australia, ademais da piscina, redescubro as bananas) e baixei. 'O chegar 'o p'e de Katoomba coll'in unha especie de tren que ten as pendente m'ais grande do mundo (52 graos) Non vos fiedes moito dos australianos, xa que sempre andan co rollo de "m'ais do mundo". E tampouco 'e un tren. 'E coma o telef'erico de Nazar'e, sabedes?
Cheguei derreado pero fun nadar, si senhor. Cando me entra unha cousa na testa...Fixen 24 longos (pero era unha piscina de 25 m, eh?) Despois fun comer e com'in os fetuccinis m'ais picantesque tomeina pinha vida. Sab'ia a picor. Odio que me pase isto. O outro d'ia ped'in unha porci'on de pizza mexicana e o mesmo, oye. P'asalle o mesmo 'a mexicana de TelePizza ou de PizzaM'ovil, non sei.
En resume, que me gusta Katoomba. Agora mesmo hai moita xente no hall do Hostal e gustar'aime ver unhas fervenzas aqu'i cerca pero xa pillei unha habitaci'on en Sydney manh'an. M'agoa, porque tam'en tenhen un museo de monedeiros que adobezo por velo, pero non se pode ter todo. E hai gatos moi bonitos e unha luz preciosa no atardecer, un restaurante greco-chipriota, camareras cachondas...
Bicazos.
Estou escoitando 'os Four Tops. Que fant'asticos! "Non o podo evitar: 'amote e a ningu'en m'ais" Se salen.
Vale. Me molou mogoll'on o d'ia de hoxe. G'ustame estes d'ias que vas a toda hostia, parece que nada te da tempo e acabas od'ia derreado. Sempre que te esteas a divertir, claro. Que fixen? Pois primeiramente almorzar como Dios manda, cunha "slice" de tartas de aqu'i (que son super-fan'atico-de-la-muerte) e un "expresso" que son unha puta merda. Prepararado, Daniel? Como un tigre estou. Pois venha, a explora-lo Parque Nacional das Montanhas Azuis. Describ'amola: 'e unha especie de depresi'on enorme feita coa erosi'on dos r'ios e toooooooda rodeada de cant'is da hostia e toooooooda chea de vexetaci'on. Katoomba est'a a car'on dunha beira dun cantil. A cousa 'e ir bordeando os cant'is, baixando ata chegar abaixo e despois seguir ata os montes de enfrente. Baixando vas vendo unha fervenza toch'isima e abaixo tes unha visi'on cinco estrelas.
Eu fun 'o Ruined Castle, que, efectivamente, de lonxe parece un castelo en ruinas. A verdade 'e que andei de carallo. Sete horas. E a maior parte do tempo sen ver a ningu'en, que 'o principio me molaba mogoll'on pero despois me entrou o acojone: "E se non 'e por aqu'i?" "Australia ten as serpes m'ais velenosas do mundo Se me sae algunha, que lle digo, que non son de aqu'i?" Claro, empecei a emparanoiarme porque no Hostal tesque escribi-lo sitio onde vas e tachar 'o chegar. Iso'eque ten pasado anteriormente, joder. "Yo me vuelvo", me dije. Pero ent'on vin para a minha mochila e vin escrito: "Coronel Tapioca" E volvinme dicir: "El non o far'ia" E co calor do coraz'on que me deu o Coronel segu'in adiante, coma se fose un Alvares de Cabral ou un Bartolme Dias. Home, que?
Vale, segu'in adiante e cheguei despois de aburrirme un chisco candoxa me aclimatei. E que a min isto do montanhismo, mira, me parece una puta mierda. Si, sub'in arriba e fixen fotos cojonudas, pero que m'ais? Tanto andar para esto? Desde Katoomba veseo mesmo con outra perspectiva. Pero bueno, o caminho foi baixo eucaliptos, banksias, fentos arb'oreos e cantos de paxaros e si, moi bonito, gustoume. Descubr'in que hai un paxaro que debe se-lo paxaro m'ais conhazo da historia. A cacat'ua branca, moi bonita pero se tentades face-lo ruido m'ais molesto que poidades, o m'ais alto que poidades e durante tanto tempo que vos aburrades a v'os mesmos, nin as'i superaredes 'a cacat'ua branca. Exterminaci'on xa!! E ademais vive nas cidades tam'en. Pero hai paxaros preciosos, cun colorido brutal e haiun que canta coma un gato. 'E coma unha pega, pero me mola. Es mi prefe.
Pois iso, que cheguei, fixen que me fac'ia moita ilusi'on (merda, tinha pensado deixar un euro nalgunha ranura pero esquecinme co acojone do vento que fac'ia hai arriba e coapreocupaci'on de senon pod'ia baixar, porque tiven que gatenhar), tomei d'uas bananas (en Australia, ademais da piscina, redescubro as bananas) e baixei. 'O chegar 'o p'e de Katoomba coll'in unha especie de tren que ten as pendente m'ais grande do mundo (52 graos) Non vos fiedes moito dos australianos, xa que sempre andan co rollo de "m'ais do mundo". E tampouco 'e un tren. 'E coma o telef'erico de Nazar'e, sabedes?
Cheguei derreado pero fun nadar, si senhor. Cando me entra unha cousa na testa...Fixen 24 longos (pero era unha piscina de 25 m, eh?) Despois fun comer e com'in os fetuccinis m'ais picantesque tomeina pinha vida. Sab'ia a picor. Odio que me pase isto. O outro d'ia ped'in unha porci'on de pizza mexicana e o mesmo, oye. P'asalle o mesmo 'a mexicana de TelePizza ou de PizzaM'ovil, non sei.
En resume, que me gusta Katoomba. Agora mesmo hai moita xente no hall do Hostal e gustar'aime ver unhas fervenzas aqu'i cerca pero xa pillei unha habitaci'on en Sydney manh'an. M'agoa, porque tam'en tenhen un museo de monedeiros que adobezo por velo, pero non se pode ter todo. E hai gatos moi bonitos e unha luz preciosa no atardecer, un restaurante greco-chipriota, camareras cachondas...
Bicazos.
Sunday, August 03, 2003
3-08-2003 Katoomba (New South Wales), seis e media da noite,ou sexa p.m. Porque tam'en pod'ian se-las seis e media da noite e a.m.
Que tal,chulazos?
Pois estou nas Blue Mountains. Si,e voume quedar a noite de manh'an tam'en. G'ustame a luz deste sitio, g'ustame o hostal e o seu ambiente. A'inda que 'o entrar na minha habitaci'on hab'ia un t'io durmindo que 'e o que con m'ais pelos vin na minha vida. E estaba durmindo sen nada posto (na parte de arriba, jodidos). Agora, xa erguido decateime que se peina como Anasagasti. 'E destes australianos (de Melbourne este) que viaxan nos Hostais Xuveniles. Sempre tenho prexu'izos con estes t'ios. Non sei, hai algoenfermizo. Aqu'i, as Blue Mountains s'ose ven a facer rutas e caminhar e o t'io ven vestido perita e cunha Samsonite de la hostia. Ou sexa, coma eu 'os seus anos.
Bueno, pois contareivos algo de onte, s'abado. Pero non tenho moito, certamente. Marcharon os rusos e chegaron outro australiano-pederasta e un coreano-freakie. falando dos rusos, que medo meten cando falan o ruso, joder. Desde logo hai que reconhecer que as pelis dos yankis conseguiron mete-lo medo no corpo cando escoitas algo eslavo. Cando fun a Polonia e me quedei empantanado na fronteira entre Polonia e Chequia morr'ia cando aparec'ia un destes t'ios uniformados falando eslavo. Case lle fac'ia a xenuflexi'on cando me falaban. O ingl'es, por certo,non durmiu no Hostal. Ou polo menos non na cama que lle correspond'ia. Menudo p'ajaro. Andaba o t'io m'ais ilusionado porque era s'abado. Un que ten as ideas claras e sabe o que quere.
E onte me roubaron o banhador e unha toalla. Acord'adevos da terraza que tinha a habitaci'on? Pois deix'einos al'i a secar e non estaban cando os fun a buscar despois, para ir a nadar. Est'an arranxando a fachada e deb'eronos coller os obreiros. Para que querer'an un banhador cotronhento e unha toalla sarnosa? Por joder ser'a, porque xa me dir'as. Esperei a que baixaran e mireilles con cara de malo, pero non lle intimidei moito. O caso 'e que coll'in outro banhador que trouxen, que est'a moito peor que outro. De feito est'a coa goma fastidiada e 'o nadar baix'abaseme. Andaba m'ais pendente del que de nadar. Nos 'ultimos largos xa me daba polo c'u un pouco (xa estou nos 12; acord'adevos de Brisbane, que falaba de 3?) Hoxe xa fun cun imperdible, en plan panhal.
Merquei unha maleta, por certo. 'Ia mercar unha mochila, pero cando as utilizo eu? Xa tenho a Quico para que ma deixe. Merquei unha destas r'ixidas, m'ais pequena que a que tenho agora. Barata,eh?
Onte vin unha peli moi rara: "Heaven", italiana pero con Cate Blanchett e Giovani Ribisi (o irm'a parvo de Phoebe, acord'adevos?) e producida por Anthony Mingella,o director de "O paciente ingl'es". A peli est'a media en italiano (aqu'i, claro subtitulaban esa parte, que era a que eu entend'ia m'ais) e metade en ingl'es. Pareceume algo cutre, pero interesante. Estas pel'iculas, por certo, p'onhenas no Hostal de Sydney, que 'o mellor pensabades que 'ia 'o cine. Destas pel'iculas que vexo se fago un resume 'o mellor son como C'andida, a de Goamespuma, que non se enteraba da media. Eu creo que igual. Creo que entend'in a peli, pero a saber...Antesdonte vin "About Schmidt", que o m'ais interesante para min foi ve-lo desparapajo de Kathy Bates mostr'andose espida. Si, senhor, sen ter que pedir desculpas a ningu'en. Gran senhora, a Bates.
Falando de senhoras grandes, pero s'o en sentido f'isico: hai un personaxe en "The body" que me recorda a algu'en, pero non caio. 'E unha gorda que leva uns talleres de traballo en Grecia estilo hippie 'a que t'odalas mulleres lle fan caso e as domina, non saben moi ben porque. vai as'i de rollo feminista pero, claro, chega unha polla e d'eixaas na estacada a todas. A quen me recordar'a, joder? Se vos dades conta mand'ademe un mail.
Por certo, que Ricky Martin est'a en Sydney. E o pillaron coa s'ua moza d'andose arrumacos na esplanada da Opera. Non 'e gay? Se o pillaron 'e que si.
A viaxe desde Sydeny aqu'i 'e moi chula. A parte do tren, porque a primeira parte tiv'emola que facer en bus, non sei a'inda porqu'e. Pois son bosques eternos de eucaliptos que alcanzan ata onde che da a vista. En serio, precioso. Un d'ia fermos'isimo tam'en. Agora a tarde fun ve-lo recorridoque vou facer manh'an desde un mitador espectacular, cinco estrelas. Manh'an xa vos contarei. Se paso a noite, porque vai un pelete. Hoxe chegaron 'os 0 graos. Pero non parece tanto, en serio.
Bicos.
Que tal,chulazos?
Pois estou nas Blue Mountains. Si,e voume quedar a noite de manh'an tam'en. G'ustame a luz deste sitio, g'ustame o hostal e o seu ambiente. A'inda que 'o entrar na minha habitaci'on hab'ia un t'io durmindo que 'e o que con m'ais pelos vin na minha vida. E estaba durmindo sen nada posto (na parte de arriba, jodidos). Agora, xa erguido decateime que se peina como Anasagasti. 'E destes australianos (de Melbourne este) que viaxan nos Hostais Xuveniles. Sempre tenho prexu'izos con estes t'ios. Non sei, hai algoenfermizo. Aqu'i, as Blue Mountains s'ose ven a facer rutas e caminhar e o t'io ven vestido perita e cunha Samsonite de la hostia. Ou sexa, coma eu 'os seus anos.
Bueno, pois contareivos algo de onte, s'abado. Pero non tenho moito, certamente. Marcharon os rusos e chegaron outro australiano-pederasta e un coreano-freakie. falando dos rusos, que medo meten cando falan o ruso, joder. Desde logo hai que reconhecer que as pelis dos yankis conseguiron mete-lo medo no corpo cando escoitas algo eslavo. Cando fun a Polonia e me quedei empantanado na fronteira entre Polonia e Chequia morr'ia cando aparec'ia un destes t'ios uniformados falando eslavo. Case lle fac'ia a xenuflexi'on cando me falaban. O ingl'es, por certo,non durmiu no Hostal. Ou polo menos non na cama que lle correspond'ia. Menudo p'ajaro. Andaba o t'io m'ais ilusionado porque era s'abado. Un que ten as ideas claras e sabe o que quere.
E onte me roubaron o banhador e unha toalla. Acord'adevos da terraza que tinha a habitaci'on? Pois deix'einos al'i a secar e non estaban cando os fun a buscar despois, para ir a nadar. Est'an arranxando a fachada e deb'eronos coller os obreiros. Para que querer'an un banhador cotronhento e unha toalla sarnosa? Por joder ser'a, porque xa me dir'as. Esperei a que baixaran e mireilles con cara de malo, pero non lle intimidei moito. O caso 'e que coll'in outro banhador que trouxen, que est'a moito peor que outro. De feito est'a coa goma fastidiada e 'o nadar baix'abaseme. Andaba m'ais pendente del que de nadar. Nos 'ultimos largos xa me daba polo c'u un pouco (xa estou nos 12; acord'adevos de Brisbane, que falaba de 3?) Hoxe xa fun cun imperdible, en plan panhal.
Merquei unha maleta, por certo. 'Ia mercar unha mochila, pero cando as utilizo eu? Xa tenho a Quico para que ma deixe. Merquei unha destas r'ixidas, m'ais pequena que a que tenho agora. Barata,eh?
Onte vin unha peli moi rara: "Heaven", italiana pero con Cate Blanchett e Giovani Ribisi (o irm'a parvo de Phoebe, acord'adevos?) e producida por Anthony Mingella,o director de "O paciente ingl'es". A peli est'a media en italiano (aqu'i, claro subtitulaban esa parte, que era a que eu entend'ia m'ais) e metade en ingl'es. Pareceume algo cutre, pero interesante. Estas pel'iculas, por certo, p'onhenas no Hostal de Sydney, que 'o mellor pensabades que 'ia 'o cine. Destas pel'iculas que vexo se fago un resume 'o mellor son como C'andida, a de Goamespuma, que non se enteraba da media. Eu creo que igual. Creo que entend'in a peli, pero a saber...Antesdonte vin "About Schmidt", que o m'ais interesante para min foi ve-lo desparapajo de Kathy Bates mostr'andose espida. Si, senhor, sen ter que pedir desculpas a ningu'en. Gran senhora, a Bates.
Falando de senhoras grandes, pero s'o en sentido f'isico: hai un personaxe en "The body" que me recorda a algu'en, pero non caio. 'E unha gorda que leva uns talleres de traballo en Grecia estilo hippie 'a que t'odalas mulleres lle fan caso e as domina, non saben moi ben porque. vai as'i de rollo feminista pero, claro, chega unha polla e d'eixaas na estacada a todas. A quen me recordar'a, joder? Se vos dades conta mand'ademe un mail.
Por certo, que Ricky Martin est'a en Sydney. E o pillaron coa s'ua moza d'andose arrumacos na esplanada da Opera. Non 'e gay? Se o pillaron 'e que si.
A viaxe desde Sydeny aqu'i 'e moi chula. A parte do tren, porque a primeira parte tiv'emola que facer en bus, non sei a'inda porqu'e. Pois son bosques eternos de eucaliptos que alcanzan ata onde che da a vista. En serio, precioso. Un d'ia fermos'isimo tam'en. Agora a tarde fun ve-lo recorridoque vou facer manh'an desde un mitador espectacular, cinco estrelas. Manh'an xa vos contarei. Se paso a noite, porque vai un pelete. Hoxe chegaron 'os 0 graos. Pero non parece tanto, en serio.
Bicos.
